Elementy Sieci UMTS
Stacje bazowe Node B, kontrolery sieci radiowej (RNC) i komponenty sieci rdzeniowej.
Klocki Konstrukcyjne Sieci 3G
Architektura sieci UMTS, choć złożona, jest zbudowana z zestawu dobrze zdefiniowanych i wyspecjalizowanych komponentów. Każdy element, od anten na maszcie komórkowym po potężne bazy danych głęboko w centrach danych operatora, odgrywa precyzyjną rolę w dostarczaniu szybkich usług mobilnych. Zrozumienie tych indywidualnych klocków konstrukcyjnych i ich wzajemnych interakcji jest kluczowe, aby pojąć, jak działają kulisy rewolucji 3G.
Jak wcześniej omówiono, architektura UMTS dzieli się na Urządzenie Użytkownika (UE), Naziemną Sieć Dostępu Radiowego UMTS (UTRAN) oraz Sieć Rdzeniową (CN). Teraz dokonamy sekcji UTRAN i CN na ich części składowe, badając konkretny sprzęt i oprogramowanie, które sprawiają, że każdy podsystem działa.
Urządzenie Użytkownika (UE): Brama Użytkownika do Sieci 3G
Urządzenie Użytkownika to urządzenie, które trzymasz w dłoni. W przejściu z 2G do 3G, koncepcja Stacji Ruchomej (MS) ewoluowała w UE. Chociaż wydaje się to prostą zmianą nazwy, odzwierciedlało to znaczącą zmianę w możliwościach. Urządzenie UE 3G zostało zaprojektowane nie tylko do rozmów, ale jako prawdziwy terminal multimedialny, zdolny sprostać wymaganiom mobilnego internetu szerokopasmowego. UE składa się z dwóch fundamentalnych i rozłącznych części:
- Urządzenie Mobilne (ME): Jest to fizyczny aparat lub urządzenie. Zawiera ono nadajniki-odbiorniki radiowe, procesor, ekran i cały inny sprzęt niezbędny do komunikacji z siecią UMTS za pomocą interfejsu radiowego WCDMA. Każde ME jest jednoznacznie identyfikowane przez swój stały .
- Uniwersalny Moduł Identyfikacji Abonenta (USIM): USIM to ewolucja karty SIM z 2G. Chociaż wygląda podobnie, jest to znacznie potężniejsza i bezpieczniejsza karta inteligentna. Działa jako bezpieczne serce tożsamości użytkownika w sieci 3G. Przechowuje profil abonenta, w tym jego unikalny , ale jego najważniejszym ulepszeniem są wbudowany mikroprocesor i zdolności kryptograficzne. USIM jest kluczowy dla zaawansowanych funkcji bezpieczeństwa UMTS, takich jak wzajemne uwierzytelnianie, i przechowuje tajne klucze potrzebne do bezpiecznego dostępu do sieci i szyfrowania komunikacji.
UTRAN w Szczegółach: Dwuczęściowa Harmonia Dostępu Radiowego
UTRAN to całkowicie nowa część radiowa architektury UMTS. Zastępuje ona stary Podsystem Stacji Bazowych (BSS) z GSM. Jej architektura jest elegancko prosta w koncepcji, składając się z zaledwie dwóch głównych typów elementów sieciowych: Węzłów B i Kontrolerów Sieci Radiowej (RNC). Ten podział pracy pozwala na wysoce skalowalną i łatwą w zarządzaniu sieć radiową.
Node B to termin UMTS dla tego, co powszechnie nazywamy masztem komórkowym lub stacją bazową. Jest to funkcjonalny odpowiednik BTS w sieci GSM. Node B jest odpowiedzialny za transmisję i odbiór radiowy w jednej lub więcej komórkach. Zawiera wzmacniacze mocy, nadajniki-odbiorniki i anteny, które komunikują się bezpośrednio z Urządzeniem Użytkownika (UE) przez .
W porównaniu do swojego poprzednika z GSM, Node B jest często opisywany jako mniej "inteligentny". Znaczna część logiki podejmowania decyzji i kontroli zasobów radiowych została przeniesiona do RNC. Kluczowe obowiązki Węzła B leżą głównie w warstwie fizycznej komunikacji:
- Transmisja i Odbiór w Interfejsie Radiowym: Zarządzanie złożonością nadawania i odbierania sygnałów za pomocą protokołu WCDMA.
- Modulacja i Rozpraszanie: Nakładanie odpowiednich kodów rozpraszających na dane wychodzące i demodulacja sygnałów przychodzących.
- Wykonywanie Kontroli Mocy: Node B nie decyduje o poziomach mocy, ale wykonuje szybkie polecenia kontroli mocy wysyłane przez RNC, nakazując poszczególnym UE zwiększenie lub zmniejszenie mocy nadawania nawet 1500 razy na sekundę.
- Wsparcie dla Miękkiego Przełączania: Node B zapewnia fizyczne łącza radiowe, aby UE mogło być połączone z wieloma komórkami jednocześnie podczas miękkiego przełączania, chociaż sam proces jest zarządzany przez RNC.
RNC to główna jednostka sterująca sieci dostępu radiowego. Jest to potężny element sieciowy, który zarządza wszystkimi zasobami radiowymi dla grupy podłączonych do niego Węzłów B, często nadzorując duży obszar geograficzny. RNC działa jako most między Siecią Rdzeniową a stacjami bazowymi, co czyni go centralnym punktem inteligencji w UTRAN. Jest połączony z MSC (dla głosu) i SGSN (dla danych) Sieci Rdzeniowej przez interfejs , a ze swoimi Węzłami B przez interfejs . Jego obowiązki są rozległe i złożone:
- Zarządzanie Zasobami Radiowymi (RRM): To jego najważniejsza funkcja. Obejmuje:
- Kontrola Dostępu: Decydowanie o przyjęciu nowego użytkownika do komórki na podstawie bieżącego obciążenia sieci i wymaganej przez użytkownika Jakości Usług (QoS). Zapobiega to przeciążeniu komórki i degradacji usług dla obecnych użytkowników.
- Zarządzanie Kodami: Alokacja i zarządzanie ograniczoną pulą ortogonalnych kodów OVSF w każdej kontrolowanej komórce.
- Zarządzanie Kontrolą Mocy: RNC uruchamia algorytmy kontroli mocy, analizując raporty pomiarowe i wysyłając polecenia do Węzłów B i UE w celu utrzymania optymalnych poziomów mocy w całej komórce.
- Zarządzanie Mobilnością (Kontrola Przełączeń): RNC jest w pełni odpowiedzialny za zarządzanie mobilnością użytkownika w UTRAN. Ciągle przetwarza pomiary siły sygnału zgłaszane przez UE i decyduje, kiedy potrzebne jest przełączenie. Organizuje wszystkie rodzaje przełączeń, w tym zaawansowane miękkie przełączenia między własnymi Węzłami B oraz przełączenia między RNC, komunikując się z innymi RNC przez interfejs .
- Szyfrowanie i Deszyfrowanie Danych: Chociaż klucze bezpieczeństwa są generowane w Sieci Rdzeniowej, zadaniem RNC jest przeprowadzenie faktycznego szyfrowania danych użytkownika przed wysłaniem ich do Węzła B w celu transmisji, oraz deszyfrowanie danych pochodzących z UE.
- Konwersja Protokółów: RNC działa jako tłumacz, konwertując dane między protokołami używanymi na interfejsach dostępu radiowego (, ) a protokołami używanymi do komunikacji z Siecią Rdzeniową ( i ).
Szczegółowe Komponenty Rozwiniętej Sieci Rdzeniowej (CN)
Sieć Rdzeniowa zapewnia komutację, routing i inteligencję wysokiego poziomu dla systemu UMTS. Jej architektura podwójnej domeny pozwala na zoptymalizowaną obsługę różnych typów ruchu.
Te elementy zarządzają połączeniami głosowymi i innymi usługami czasu rzeczywistego. W późniejszych wersjach UMTS, monolityczna centrala MSC z GSM została często podzielona na dwa bardziej wyspecjalizowane komponenty dla lepszej skalowalności:
- MSC Server: Część kontrolna. Obsługuje całą sygnalizację związaną ze sterowaniem połączeniami, taką jak przetwarzanie wybieranych numerów, zarządzanie usługami dodatkowymi (jak połączenia oczekujące) i komunikacja z HLR. Podejmuje decyzje, ale nie dotyka samych danych głosowych.
- Brama Medialna (MGW): Część płaszczyzny danych. MGW działa jak prosta, ale bardzo wydajna centrala, która obsługuje faktyczny ruch nośny (strumień scyfryzowanej mowy). Ustanawia fizyczną ścieżkę dla danych głosowych na podstawie instrukcji z MSC Server. Wykonuje również konwersję mediów podczas łączenia się z innymi sieciami, na przykład konwertując pakiety głosowe UMTS na format używany w tradycyjnej sieci PSTN.
Te elementy są podstawą mobilnego dostępu do Internetu w UMTS.
- Węzeł Obsługi GPRS (SGSN): Jest to koń pociągowy domeny PS. Jest odpowiedzialny za szeroki zakres funkcji dla użytkowników danych w swoim obszarze obsługi. Uwierzytelnia użytkowników dla usług danych, śledzi ich lokalizację na poziomie zwanym , zarządza informacjami rozliczeniowymi i kieruje pakiety między RNC a GGSN.
- Bramowy Węzeł Obsługi GPRS (GGSN): Jest to ostateczna brama między siecią danych operatora komórkowego a publicznym internetem. Kiedy użytkownik rozpoczyna sesję danych, GGSN przydziela mu dynamiczny adres IP. Służy jako logiczny punkt zakotwiczenia dla połączenia internetowego użytkownika; cały jego ruch danych do i z internetu przechodzi przez GGSN. Jest również odpowiedzialny za egzekwowanie polityk, zbieranie danych do rozliczeń i działanie jako zapora bezpieczeństwa.
Standardowe Interfejsy: Klej Łączący UMTS
Modułowa natura architektury UMTS jest możliwa dzięki zestawowi dobrze zdefiniowanych, otwartych interfejsów, które określają dokładnie, jak różne komponenty sieciowe powinny się ze sobą komunikować. Te standardowe interfejsy są kluczowe, ponieważ pozwalają operatorom budować swoje sieci, używając sprzętu od wielu różnych dostawców.
Jest to interfejs radiowy między Urządzeniem Użytkownika (UE) a Węzłem B. To tutaj nadawane i odbierane są sygnały radiowe WCDMA.
Jest to łącze komunikacyjne między Węzłem B a jego kontrolującym RNC. Służy do przenoszenia zarówno ruchu użytkownika (pakiety głosowe i danych), jak i komunikatów sygnalizacji sterującej, których RNC używa do zarządzania zasobami radiowymi Węzła B.
Interfejs pozwala dwóm różnym RNC na bezpośrednią komunikację ze sobą. Ten interfejs nie zawsze jest wymagany w małych sieciach, ale jest niezwykle ważny dla umożliwienia wydajnych miękkich przełączeń. Gdy użytkownik znajduje się na granicy obszarów zasięgu komórek kontrolowanych przez dwa różne RNC, interfejs pozwala tym RNC koordynować przełączenie bez konieczności angażowania Sieci Rdzeniowej, co wprowadziłoby znaczne opóźnienia. Pomaga to utrzymać płynną mobilność na dużych obszarach.
Interfejs jest kluczowym łączem łączącym cały UTRAN z Siecią Rdzeniową. Uznając podwójną naturę CN, ten interfejs jest logicznie podzielony na dwa oddzielne połączenia:
- Interfejs : Łączy RNC z serwerem MSC w domenie komutacji łączy. Cały ruch dla połączeń głosowych i wideo przepływa przez ten interfejs.
- Interfejs : Łączy RNC z SGSN w domenie komutacji pakietów. Cały ruch internetowy i inny ruch danych przepływa przez ten interfejs.