CSD działa na tej samej zasadzie co tradycyjne połączenie głosowe. Kiedy inicjowałeś połączenie CSD, sieć GSM ustanawiała dedykowany, nieprzerwany obwód od końca do końca między Twoim urządzeniem mobilnym a miejscem docelowym (na przykład bankiem modemów Dostawcy Usług Internetowych). Ten dedykowany "kanał" był zarezerwowany wyłącznie dla Twojej sesji danych na cały czas jej trwania, niezależnie od tego, czy aktywnie pobierałeś plik, czy tylko czytałeś stronę internetową. W zasadzie wykonywałeś "połączenie danych".

• Alokacja Zasobów: Połączenie wykorzystywało jeden kanał ruchowy o pełnej szybkości (TCH/F), ten sam rodzaj zasobu co w przypadku rozmowy głosowej.
• Model Rozliczeniowy: Ponieważ zasób sieciowy był zajęty na wyłączność, rozliczenie za CSD opierało się na czasie, tak jak w przypadku rozmowy telefonicznej. Płaciłeś za każdą minutę połączenia, niezależnie od tego, ile danych faktycznie przesłałeś. To sprawiało, że usługa była droga dla zastosowań innych niż krótkie, sporadyczne transfery danych.

Standardowa prędkość połączenia CSD wynosiła zaledwie $9.6 \text{ kbit/s}$ (kilobitów na sekundę). Była to prędkość wielokrotnie niższa niż w typowych modemach $56\text{k}$ w tamtym czasie i jest nieskończenie wolna w porównaniu z nowoczesnymi prędkościami 4G czy 5G. Ograniczało to praktyczne zastosowanie do aplikacji wymagających bardzo małej przepustowości, takich jak:

• Wysyłanie i odbieranie e-maili tekstowych na podłączonym laptopie.
• Wysyłanie faksów z przenośnej maszyny faksowej lub laptopa.
• Wczesne zdalne zastosowania dla przemysłu i telemetrii (np. zdalny czujnik odsyłający mały odczyt danych).
• Podstawowe przeglądanie stron tekstowych za pomocą protokołu WAP (Wireless Application Protocol).

Aby zaradzić poważnym ograniczeniom prędkości standardowego CSD, wprowadzono ulepszenie o nazwie HSCSD. Był to sprytny sposób na zwiększenie prędkości danych za pomocą techniki zwanej łączeniem kanałów lub alokacją wieloszczelinową.

Zamiast przydzielać użytkownikowi tylko jedną szczelinę czasową TDMA, sieć obsługująca HSCSD mogła przydzielić dwie, trzy, a nawet cztery szczeliny czasowe jednocześnie dla pojedynczej sesji danych. To skutecznie mnożyło prędkość połączenia. Na przykład:

• Użycie dwóch szczelin czasowych dawało prędkość $19.2 \text{ kbit/s}$.
• Użycie czterech szczelin czasowych mogło dać prędkość do $38.4 \text{ kbit/s}$.

Choć było to znaczące ulepszenie, HSCSD miało swoje wady. Zajmowanie wielu szczelin czasowych oznaczało zużywanie większej ilości zasobów sieciowych, więc operatorzy naliczali za tę usługę wyższe opłaty. Dodatkowo, wymagało to, aby nadajnik telefonu był aktywny przez znacznie większą część każdej ramki TDMA, co prowadziło do znacznego wzrostu zużycia energii i szybkiego wyczerpywania baterii. HSCSD było usługą niszową i ostatecznie technologią przejściową, ponieważ świat zmierzał już w kierunku bardziej wydajnych danych pakietowych.

Klucz do sukcesu i elegancji SMS leży w sposobie jego transportu przez sieć. W przeciwieństwie do rozmowy głosowej czy sesji CSD, które wymagają dedykowanego kanału ruchowego (TCH), wiadomości SMS podróżują "na barana" po kanałach sygnalizacyjnych sieci.

Konkretnie, wiadomości SMS są wysyłane przez Niezależny Dedykowany Kanał Sterujący (SDCCH). Jest to ten sam kanał, który służy do obsługi zestawiania połączeń i aktualizacji położenia. Ponieważ ten kanał sygnalizacyjny jest oddzielony od głównych kanałów ruchowych, ma to kilka kluczowych zalet:

• Możesz wysyłać i odbierać wiadomości tekstowe nawet w trakcie rozmowy telefonicznej.
• Wykorzystuje on niewykorzystaną w innym przypadku pojemność na ścieżkach kontrolnych sieci, co czyni go bardzo efektywnym pod względem zasobów dla operatora.

Innym krytycznym komponentem systemu SMS jest Centrum Usługi Krótkich Wiadomości (SMSC). SMSC to sieciowa baza danych i serwer, który działa na zasadzie "przechowaj i przekaż". Proces wygląda następująco:

1. Kiedy wysyłasz wiadomość tekstową, Twój telefon przesyła ją do SMSC Twojego operatora.
2. SMSC odbiera wiadomość i wysyła zapytanie do HLR, aby dowiedzieć się o lokalizacji telefonu odbiorcy.
3. Następnie próbuje przekazać wiadomość do MSC/VLR, gdzie odbiorca jest aktualnie zlokalizowany, a te dostarczają ją do jego aparatu.
4. Jeśli telefon odbiorcy jest wyłączony lub poza zasięgiem sieci, SMSC przechowuje wiadomość. Będzie okresowo ponawiać próbę wysłania wiadomości przez określony czas (np. 24-48 godzin), aż zostanie pomyślnie dostarczona.

Ten mechanizm "przechowaj i przekaż" czyni SMS niezwykle niezawodną formą komunikacji, ponieważ wiadomości rzadko są tracone, nawet jeśli odbiorca jest tymczasowo niedostępny.

Ikoniczny limit 160 znaków w wiadomości SMS jest bezpośrednim wynikiem jego projektu pod kątem wydajności na kanałach sygnalizacyjnych. Aby wiadomości były małe, GSM używa specjalnego 7-bitowego zestawu kodowania znaków (alfabet 7-bitowy GSM). Maksymalny rozmiar ładunku danych dla wiadomości SMS wynosi 140 oktetów (140 * 8 = 1120 bitów). Używając 7-bitowych znaków, ta przestrzeń może pomieścić $1120 / 7 = 160$ znaków. Dla języków wymagających znaków spoza tego podstawowego zestawu (np. dla znaków z polskimi ogonkami), używane jest 16-bitowe kodowanie Unicode (UCS-2), co zmniejsza limit do $1120 / 16 = 70$ znaków na segment wiadomości.

• Prezentacja Identyfikacji Linii Dzwoniącej (CLIP) / Caller ID: Usługa ta prezentuje numer telefonu osoby dzwoniącej na ekranie Twojego telefonu, zanim odbierzesz. Sieć pobiera numer dzwoniącego i dołącza go do komunikatu sygnalizacyjnego zestawiania połączenia wysyłanego do Twojego urządzenia.
• Restrykcja Prezentacji Identyfikacji Linii Dzwoniącej (CLIR): To przeciwieństwo CLIP. Pozwala dzwoniącemu uniemożliwić wyświetlanie jego numeru na telefonie odbiorcy. Jest to funkcja prywatności aktywowana przez dzwoniącego przed wykonaniem połączenia, zazwyczaj przez wybranie specjalnego prefiksu.
• Połączenie Oczekujące (CW): Ta usługa powiadamia Cię o połączeniu przychodzącym, gdy już prowadzisz inną rozmowę, zazwyczaj za pomocą sygnału dźwiękowego. Daje Ci możliwość zawieszenia bieżącej rozmowy i odebrania nowego połączenia, lub zignorowania go.
• Zawieszenie Połączenia (CH): Pozwala na tymczasowe wstrzymanie trwającej rozmowy bez jej rozłączania. Możesz zawiesić rozmówcę, aby na przykład odebrać połączenie na innej linii lub skonsultować się z kimś prywatnie przed wznowieniem rozmowy.

Ta rodzina usług pozwala na automatyczne przekierowanie połączeń przychodzących na inny numer telefonu (taki jak poczta głosowa, telefon biurowy lub inny numer komórkowy). GSM obsługuje kilka warunków przekierowania:

• Przekierowanie Bezwarunkowe (CFU): Wszystkie połączenia przychodzące są natychmiast przekierowywane na wskazany numer, bez dzwonienia Twojego telefonu. Przydatne, gdy wiesz, że będziesz niedostępny przez dłuższy czas.
• Przekierowanie Gdy Zajęte (CFB): Połączenia przychodzące są przekierowywane tylko wtedy, gdy prowadzisz już inną rozmowę (Twoja linia jest "zajęta").
• Przekierowanie Gdy Nie Odbiera (CFNRy): Jeśli nie odbierzesz połączenia przychodzącego w określonym czasie (np. 20-30 sekund), jest ono automatycznie przekierowywane. Jest to mechanizm powszechnie używany do kierowania nieodebranych połączeń na pocztę głosową.
• Przekierowanie Gdy Nieosiągalny (CFNRc): Jeśli połączenie przychodzące nie może zostać dostarczone do Twojego telefonu, ponieważ jest on wyłączony lub poza zasięgiem sieci, jest ono przekierowywane. Jest to kolejny częsty powód aktywacji poczty głosowej.

• Usługa Wielostronna (Połączenia Konferencyjne): Pozwala użytkownikowi na utworzenie telekonferencji poprzez połączenie wielu połączeń przychodzących lub wychodzących w jedną rozmowę.
• Blokowanie Połączeń: Pozwala abonentowi na blokowanie określonych typów połączeń, takich jak blokowanie wszystkich wychodzących połączeń międzynarodowych w celu kontroli kosztów, lub blokowanie wszystkich połączeń przychodzących podczas roamingu.