Jakość Transmisji
Mierzenie wydajności za pomocą Bitowej Stopy Błędów (BER) i sprawności energetycznej (Eb/N0).
Mierzenie Niedoskonałości: Stopa Błędów
W każdym rzeczywistym systemie komunikacyjnym transmitowany sygnał jest zakłócany przez szum i zniekształcenia, co może powodować błędną interpretację danych przez odbiornik. Jakość transmisji cyfrowej mierzy się za pomocą stopy błędów – prawdopodobieństwa, że jednostka informacji zostanie odebrana nieprawidłowo.
Rodzaje Stóp Błędów
- Bitowa Stopa Błędów (BER): Jest to najczęstsza metryka. Określa stosunek liczby błędnie odebranych bitów do całkowitej liczby przesłanych bitów. Na przykład, BER o wartości oznacza, że średnio jeden bit na milion jest nieprawidłowy.
- Symbolowa Stopa Błędów (SER): W systemach, gdzie jeden symbol reprezentuje wiele bitów (np. w QAM), mierzy ona stosunek nieprawidłowo odebranych symboli do całkowitej liczby przesłanych symboli.
- Stopa Błędów Słów/Bajtów (WER/ByteER): Mierzy stosunek nieprawidłowych słów lub bajtów. Słowo jest uważane za błędne, jeśli zawiera choć jeden błędny bit.
Walka Sygnału z Szumem: Sprawność Energetyczna
Stopa błędów zależy bezpośrednio od mocy sygnału w stosunku do mocy szumu w kanale. Definiujemy sprawność energetyczną systemu jako jego zdolność do osiągnięcia niskiej stopy błędów przy niskim stosunku sygnału do szumu. Aby to skwantyfikować, używamy znormalizowanej metryki:
(Stosunek energii na bit do gęstości widmowej mocy szumu): Jest to fundamentalny parametr określający wydajność systemu komunikacji cyfrowej. Reprezentuje on stosunek energii zużytej do przesłania jednego bitu informacji () do mocy szumu obecnej w paśmie o szerokości 1 Hz (). Wyższa wartość oznacza czystszy sygnał i skutkuje niższą wartością BER.
Interpretacja Wykresu
Wykres ten doskonale ilustruje fundamentalny kompromis w telekomunikacji:
- Dla ustalonego celu BER (np. ), systemy używające bardziej złożonych modulacji (np. 32-poziomowej) wymagają znacznie wyższego stosunku niż systemy prostsze (np. 2-poziomowy/BPSK). Oznacza to, że złożone modulacje potrzebują znacznie czystszego, silniejszego sygnału do niezawodnego działania.
- Dla ustalonego poziomu (np. 14 dB), prostsze modulacje są znacznie bardziej odporne na błędy, oferując znacznie niższy BER. Są mniej podatne na błędy w warunkach szumowych.
Kompromis Efektywności: Pasmo kontra Moc
Wybór schematu modulacji i kodowania jest zawsze kompromisem między dwoma konkurującymi rodzajami sprawności, co podsumowano w poniższej tabeli.
| Modulacja | Sprawność widmowa (teoria) | Sprawność widmowa (praktyka) | (teoria) [dB] | (praktyka) [dB] |
|---|---|---|---|---|
| 4QAM | 2 | 1.7 | 8.4 | 9.5 |
| 2FSK | 1 | 0.8 | 12.5 | 11.8 |
| BPSK | 1 | 0.8 | 8.4 | 9.4 |
| QPSK | 2 | 1.9 | 8.4 | 9.9 |
| 8PSK | 3 | 2.6 | 11.8 | 12.8 |
| 16PSK | 4 | 2.9 | 16.2 | 17.2 |
Chodzi o to, jak efektywnie wykorzystujemy dostępne . Złożone modulacje (jak 16-PSK czy 32-QAM) potrafią „upakować” więcej bitów w każdym symbolu, osiągając wyższą przepływność w tym samym zakresie częstotliwości. Są one wydajne pasmowo.
Chodzi o to, ile mocy potrzebujemy, aby niezawodnie przesłać sygnał. Proste modulacje (jak BPSK czy QPSK) są bardziej odporne na szum. Mogą osiągnąć niską stopę błędów nawet przy słabym sygnale (niskim ). Są one wydajne energetycznie.
Dlatego inżynier musi dokonać wyboru: dla kanału o ograniczonym paśmie, ale z silnym sygnałem, idealna będzie sprawna widmowo modulacja jak 16-QAM. Dla kanału o ograniczonej mocy (np. sonda kosmiczna) z dużą ilością dostępnego pasma, właściwym wyborem jest sprawna energetycznie modulacja jak BPSK.